Opzij kijken (of niet)

Over vergelijken en yoga 

 

Ik voel nooit zo de drang om hier over yoga te schrijven, want ja, de mensen zouden maar eens gaan denken dat ik zweverig ben. – Dat ben ik namelijk best weleens. – Plus: ik ken veel mensen die veel meer over yoga en de filosofie weten, die veel meer poses kunnen uitvoeren en die namen van poses in Sanskrit kennen of überhaupt het woord Sanskrit kunnen typen, zonder dat ze daar een rok van maken. (Ik typ steeds Sanskirt)

Maar, nu dan toch! Want, yoga helpt mij, niet alleen de houdingen maar ook de filosofie. Ik vind het leuk om er eens wat woorden over op papier te zetten, kijken of dat lukt.

Mijn thema van vorige week was: niet opzij kijken.

‘Terugkomen na reis’

De titel van dit blog typte ik in op Ecosia (zusje van Google, alleen planten zij bomen voor jouw zoeken). Daarna kreeg ik de suggesties ‘depressie na reizen’  en ‘dip na wereldreis’. Artikelen over ‘sombere gevoelens na vakantie’ en ‘hoe je je vakantiegevoel vasthoudt’, stonden op mijn scherm.

Dat luchtte eerlijk gezegd wel op.

Dat anderen misschien ook niet alleen gelukkig zijn als ze terugkomen.

Want uhm, tja, het terugkomen is behalve heel fijn en grappig, ook nog moeilijk. Moeilijker dan gedacht.

Ook al had ik dat verwacht.
Ook al wist ik dat de Nederlandse wereld een andere is, waar mensen op een andere manier met elkaar omgaan.
Ook al had ik er al veel over nagedacht in Zuid-Amerika, om zo de schade enigszins te beperken.
Ook al had ik dat al een keer meegemaakt. (lees hier)

De grens is scherp

Ik sneed er bijna mijn vingers aan 

Bogota 

Het busstation

Het is een even vluchtig afscheid nemen als alle andere 124839204 keren dat ik hier afscheid van iemand nam. Je maakt wel samen dingen mee, maar je krijgt niet de kans om een leven te delen. Je ziet elkaar waarschijnlijk nooit meer en dat weet je al wanneer je met elkaar kennis maakt. Ik leer steeds meer om toch te praten. Desnoods met mezelf.

Dit schreef ik ook

Ik las mijn dagschriften door (van Peru tot Colombia, helaas zijn de Brazilie teksten verloren gegaan) en toen dacht ik, eigenlijk vind ik het wel leuk om wat stukjes te delen.

Zinloze zaterdag

De wereld verandert met jouw voorbeeld. Niet met je mening.

Hoe gaat het nu verder?

Ik bereid me voor op terugkomen, op Nederland opnieuw ontdekken, op hoe ik met mijn nieuwe ik weer een plekje mag vinden in die (soort van) oude wereld. Met goed brood, fietsen, familie en vrienden dichtbij. En met stoplichten, agenda’s en dingen doen zoals je die ​altijd deed.

Zoals al aangekondigd, vandaag deel twee. Over de vraag: Hoe gaat het nu verder?

Met wat foto’s van mijn wandeltocht door een bescheiden stukje woestijn hier.